لب خوانی و ادراک گفتار دانش آموزان کم شنوای مدارس ویژۀ کم شنوایان در شهر تهران

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی توانایی لب خوانی و ادراک گفتار دانش آموزان کم شنوای مدارس ویژۀ کم شنوایان در شهر تهران و در سطوح مختلف گفتاری بود. روش بررسی: در این مطالعۀ توصیفی تحلیلی، ۴۴ دانش آموز کم شنوا (۹ تا ۱۲ساله)، از دو مدرسۀ ویژۀ کم شنوایان شهر تهران (دخترانه و پسرانه)، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش، پرسش نامۀ محقق ساخته است که برای سنجش اطلاعات دموگرافیک نمونه ها، آزمون ادراک شنوایی apt، آزمون لب خوانی شمارۀ ۲ سارا به دو شیوۀ بدون صدا و باصدا و آزمون تمایز گفتار sds به دوشیوۀ بدون صدا و باصدا استفاده می شود. برای تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون های تی وابسته و مستقل استفاده شد.  یافته ها: لب خوانی و تمایز گفتار ۹۷٫۳ درصد دانش آموزان، در وضعیت بسیار ضعیفی قرار داشت و تنها ۶۷ درصد از آنان، ادراک شنوایی مسلطی داشتند (۰/۰۰۱>p). بین امتیازات آزمودنی ها در دو حالت بدون صدا و باصدای آزمون سارا (واج ها)، تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱>p)؛ اما بین امتیازات آزمودنیها در حالت بدون صدا و باصدای آزمون sds (واژه ها) تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین، در هیچ یک از آزمون های پژوهش، تفاوت معناداری بین دختران و پسران مشاهده نشد. نتیجه گیری: لب خوانی و ادراک گفتار، اولین شاخص روش آموزش شفاهی است. این شاخص در دانش آموزان کم شنوای مدارس ویژۀ کم شنوایان در شهر تهران، وضعیت مناسبی نداشت. برای بررسی راه حل های مناسب، پژوهش های بیشتری لازم است.